Już nie raz wspominałam, jak bardzo kocham zmiany i jak uciekam każdego dnia od monotonii życia. Nic więc dziwnego, że tak dobrze odnajduje się w dosyć nietypowym stylu pracy, dalekim od codziennych raportów, cotygodniowych zadań i bylejakości. Końcówka roku 2019…
Po 2-tygodniowym L4 i powrocie do korporacyjnego wiru, próbuje złapać oddech. Weekendowy relaks zamienił się jednak w walkę o przetrwanie bólu przed kanałowym leczeniem zęba. Byle do poniedziałku… Leżę w łóżku z laptopem na kolanach i nie mogę się nadziwić…
Ile to jeszcze potrwa, nie wie nikt. A im dłużej siedzę z wpatrzonymi w ekran komputera ślepiami, tym więcej myśli na minutę kołacze się we łbie. Niby święta, niby wolne… ale klimatu ni widu ni słychu. Każdy weekend jednak cieszy…
Ostatnie dni minęły w mgnieniu oka. Codzienna rutyna porannej kawy, procesu pracy i wymyślanie sposobu na przetrwanie wieczoru – niekoniecznie wymarzony czas. Jestem ewidentnie w fazie buntu – trudno zaakceptować mi to wieczne siedzenie w czterech ścianach, a urozmaicanie czasu…
Tydzień pracy zdalnej za mną – łatwo nie było. I nie zapowiada się na zmiany w najbliższych tygodniach, bynajmniej nie wróże pozytywnego zwrotu akcji. Każdy dzień wygląda podobnie a dobrem deficytowym stały się papier toaletowy i drożdże. W takim czasie…
W tym roku, zdecydowanie spóźniona, planuję najbliższe 10 miesięcy. Duże zmiany za mną w grudniu, czas więc na ich kontynuację z nowymi wyzwaniami zawodowymi. Jak chciałabym przeżyć najbliższy rok? Poprzedni dni pozostawił mnie z wieloma przemyśleniami, nie czuję już tego olbrzymiego…
Zawsze zaczynam nowy rok analizując dokonania poprzedniego, Pozwala to uświadomić sobie ile tak naprawdę osiągnęłam, bo czasami negatywne nastawienie przysłania zrealizowane plany i marzenia. Czas na podsumowanie roku 2019 – co poszło po mojej myśli, a co niekoniecznie? „It’s not…
Każdy z nas je zna, każdy z nas je ma, ale czy pozostaje tylko w nas czy dzielimy się nim ze światem – decyzja należy do nas. W każdym z nas jest wewnętrzne dziecko, czy to 3-letnia dziewczynka, czy 15-letni…
Życie na granicy – z tym nierzadko wiąże się CHAD. Jak więc wybrać ten właściwy kierunek, kiedy własne myśli wydają się nierealne, a decyzje podyktowane emocjami? Czy warto lewitować, czekając na właściwszy moment, chwilę, gdy uśmiech ponownie pojawi się na…